De Brits-Nederlandse Michael Sanderson filmt en produceert natuurfilms. Dat doet hij zo goed, dat de BBC hem besloot te vragen om mee te werken aan een aflevering van Planet Earth II. Maar wat eet Michael eigenlijk tussen het filmen van slingerapen, zeldzame rivierdolfijnen en beschermde lammergieren door?
“Ik kwam de producer van Planet Earth tegen op een filmfestival. Destijds was ik al bezig met een productie in Guatemala over slingeraapjes. Zij vonden het mooi waar ik mee bezig was en vroegen of ik ook beelden voor hun kon draaien. Later hebben ze me ingehuurd om drone opnames van rivierdolfijnen in Brazilië te filmen. Beide dieren zijn te zien in de aflevering ‘Jungles’ in Planet Earth II.
Intieme beelden
Het was een kwestie van the right place and the right time. Ik wist waar die aapjes zaten en hoe ik ze moest filmen. Ik klim de boom in om ze te filmen, soms zit ik daar wel drie, vier uur op één plek. Het klimmen in de bomen heb ik geleerd tijdens een cursus voor boomchirurgen. Al nam ik in plaats van een kettingzaag mijn camera mee de boom in. Dat werkte perfect. Voorheen filmde ik de aapjes vanaf de grond met een statief en zoomlens, nu kon ik de aapjes uit de hand filmen terwijl ik naast ze zat en intieme beelden van ze draaien.
Tortillas met ei en zwarte bonen
Als ik in de boom hang eet ik meestal niks. Meestal blijven we in de buurt van het kamp waar we de nacht daarvoor geslapen hebben en gaan we daarnaar terug voor de lunch. In Guatemala aten we voornamelijk tortillas, die werden bereid door de gidsen die ons door de jungle begeleidden. Zij maalden de mais zelf en maakten daar deeg van, sloegen het plat en bakten het tot tortillas op een grote plaat die boven een vuurtje hing. De tortillas werden gevuld met eieren en zwarte bonen en daarbij dronken we, ondanks dat we in Guatemala waren, hele slechte oploskoffie. Dat aten we als ontbijt, lunch en avondeten, twee periodes van twee weken lang. Ik houd van Mexicaans eten, dus voor mij was het geen enorme straf. Maar een grotere diversiteit aan ingrediënten op mijn tortilla was niet slecht geweest, vooral guacamole miste ik op dat moment heel erg. Eigenlijk had ik gewoon zin in een hele goede burrito.
Slingerapen
Een goed moment om de slingerapen te filmen is als ze aan het eten zijn. Die apen eten vers fruit, zonder fruit gaan ze dood. Aan de bomen groeit maar één keer per jaar fruit en aangezien het regenwoud eigenlijk alleen een nat- en droog seizoen kent, en niet vier seizoenen zoals bij ons, staan de bomen op verschillende momenten in het jaar in bloei. Slingerapen hebben één van de grootste hersencapaciteiten onder de primaten en kunnen zich daardoor herinneren welke bomen waar en wanneer fruit aan hun takken hebben hangen.
Rivierdolfijnen
In Brazilië verbleven we, een maand lang, in een kamp op een eiland in de Araguaia rivier waar we een kokkin hadden die voor ons kookte. Dat was lekker, super vers, met veel vis. Het deel van de rivier waar wij waren is sinds 25 jaar een no-fishing zone om de rivierdolfijnen die daar zitten, en die we hebben gefilmd, te beschermen. Doordat de lokale bevolking zich aan dit verbod heeft gehouden zit tegenwoordig niet alleen de no-fishing zone vol met vis, maar ook de wateren rondom die zone. Daar zitten veel meer en grotere vissen dan vroeger, waar de lokale bevolking nu van profiteert. Een mooi voorbeeld van een geslaagd duurzaamheidsproject. Daar heb ik bijvoorbeeld ook piranha gegeten, al viel de smaak daarvan een beetje tegen. Wel grappig die scherpe tandjes op je bord.
Lammergieren
De laatste anderhalf ben ik samen met mijn vriendin bezig geweest met een film voor de Japanse televisie over lammergieren, dat is een gier die in plaats van vlees botten eet en in de Spaanse Pyreneeën leeft. Ze nemen de botten mee en laten die uit de lucht vallen om ze in stukken te breken. Deze vogels kunnen botstukken tot wel 30 centimeter lang inslikken. Dat was misschien wel mijn moeilijkste project tot nu toe. De gier woont boven in de bergtoppen en heeft z’n nest in hele steile wanden. Uiteindelijk hebben we met behulp van een 800mm lens en camera’s die we in twee nesten hadden geplaatst goede beelden kunnen draaien.
Portugese keuken en Engelse pie
Mijn favoriete eten komt uit Portugal. Mijn vriendin is Portugese en zij heeft me kennis laten maken met die keuken. Het Portugese eten is divers en de smaak van het eten is erg goed. Je kunt voor een leuke prijs kwalitatief heel goed eten in Portugal. De familie van mijn vriendin heeft stukken land waar ze onder andere olijven, sinaasappels en tomaten verbouwen en zelf wijn maken. Vooral naar de eerste hap van een bacalhau com natas kan ik erg uitkijken, dat is kabeljauw in roomsaus, het nationale gerecht van Portugal. Het grappige is dat kabeljauw helemaal niet voorkomt in de zeeën rondom Portugal. Dat importeren ze als sinds de eerste ontdekkingsreizen van de Portugezen uit Noorwegen.
De smaak die me aan mijn jeugd doet denk is Vegemite, dat een zoetere variant op marmiet is. Toen ik zes jaar was ging ik met mijn ouders op vakantie naar Australië. Destijds vond ik helemaal niks lekker, totdat ik in Australië Vegemite probeerde. De meeste mensen vinden het vies, maar ik vind het lekker. Ik heb altijd wel een potje Vegemite in huis. Mijn ouders zijn Engels en als ik kook maak ik graag een Engelse pie. Shepherd’s en cottage pie zijn mijn specialiteiten. Dat maak ik met gehakt in een soort bolognese saus met daarbovenop een laag puree en een beetje rode wijn erbij. Dat zet ik dan in de oven. Heerlijk. Het recept heb ik van mijn vader geleerd.”
Heb jij zin in verse vis, Engelse pie of bacalhau com natas? Bestel heerlijke gerechten bij foodora!
